Darwin in de dahlia's
Het volgende speelde zich af in Michigan, U.S.A.:
Steve Meggos’ liefde voor grootbloemige dahlia’s ontstond toen iemand hem een knol voor zijn tuin gaf. Het was ”Spartacus”, een donkerrode, grootbloemige decoratieve dahlia, die hij zo mooi vond vanwege zijn ronde vorm. Zoals zo vaak met grote ontdekkingen, leerde Steve per toeval iets over de magie van dahlia’s.
Zijn buurvrouw sprak haar bewondering uit over Spartacus en Steve gaf haar een knol cadeau. Maar die zomer gebeurde er iets bijzonders. Ze zei: ”Ik wilde die donkerrode, maar je hebt me een lila dahlia gegeven!”
Omdat alle eigenschappen van de plant gelijkenis vertoonden met Spartacus, uitgezonderd de kleur, bleek het hier om een ”mutant” te gaan.
Gelukkig was zijn buurvrouw bereid hem de knol terug te geven. Een nieuw soort was ontstaan: Vassio Meggos (2005), genoemd naar zijn moeder. Inmiddels heeft Spartacus nog meer mutanten voortgebracht: een tweekleurige (Bohemian Spartacus, 2009), een witte (Louie Meggos, 2009) en een oranje (Steve Meggos, 2012). Ook in Vassio Meggos is onlangs een gestreepte mutant gevonden.
Er is hier dus sprake van Darwins evolutieleer: een spontane verandering in de natuur. Is het een chemisch proces? Ontstaat het onder invloed van zonlicht? Een feit is dat het gen, verantwoordelijk voor de kleur, van zeven generaties terug, zomaar dominant kan worden. Wel geeft slechts een beperkt aantal variëteiten mutaties. Bekend zijn ook de mutaties in de rode baldahlia Cornel. Hieruit ontstonden achtereenvolgens Ivanetti, Isabel, Sheila, Caitlin’s Joy en Ghislaine.
Wil je ook kans maken op een mutant? Plant je dahlia’s dan in de buurt van een oude kerncentrale. Dit bleek een van de redenen dat in Engeland in de jaren 90 zoveel mutanten ontstonden!
