Dahlia's op het menu
Toen de dahlia’s lang geleden vanuit Mexico naar Europa werden ingevoerd, was dat niet vanwege de fraaie bloemen maar ging het destijds vooral om de in de grond groeiende knollen. Men zocht in die tijd naar nuttige planten die als voedingsmiddel geschikt waren, zoals ook al eerder met de eveneens uit Mexico ingevoerde aardappel gebeurde. Dat wilde men ook met dahlia’s bereiken, de knollen als een soort aardappels en het loof als groene groente. In tal van kwekerijen werd de plant opgezet maar van een gebruik tot voedingsmiddel is nooit sprake geweest. De dahlia was eenvoudigweg niet smakelijk. Zelfs de varkens wilden ze niet vreten en haalden hun neus ervoor op ‘Wat is dat voor een kost?’
Wel ontdekte men dat de knollen rijk zijn aan een natuurlijke stof, namelijk inuline. Inuline is een prebiotica die de darmfunctie stimuleert alsook de verbeteringen van de glucosecontrole en kan hierdoor de bloedsuikerspiegel van diabetes patiënten helpen stabiliseren. Behalve in de dahlia zit inuline ook in andere gewassen zoals; cichorei, artisjok, aardpeer, bananen en asperges.
Tegenwoordig is het eten van bloemen steeds gebruikelijker. Ook van de dahlia worden de bloemblaadjes voor consumptie gebruikt. Bijvoorbeeld, om een salade op te vrolijken, een taart te versieren of een cocktail een leuke, kleurrijke twist te geven . De bloemblaadjes smaken neutraal, soms een beetje bitter (als witlof) maar er zit wel wat verschil tussen de één of andere dahlia. In het boekje ‘Bloemen met smaak’ worden de volgende soorten genoemd:
Dahlia ‘Karma Corona’ (geel) is mild van smaak.
Dahlia ‘Renato Tosio’ (oranje) heeft een peperige smaak .
Dahlia ‘Sweet Love’ (roze) heeft een frisse licht zoete smaak.
